een geluk bij een ongeluk

We waren in Otavalo en wilden daar eigenlijk wat langer blijven om even bij te komen en aan te sterken na het vele reizen. Niet de meest geschikte stad, maar we wisten gewoon even niet een andere optie. Toevallig kwamen we in gesprek met ene Grace, een enthousiaste dame die een koffie plantage had 2 uur verderop de bergen in. Misschien onbewust, maar zij  liet overkomen dat er in haar gebied hot springs waren, natuurlijke bronnen met warm water waar je lekker in kon plonsen. We zagen in het hostel ook foto's van iets soortgelijks in dat gebied ( later bleken dit gewoon poelen te zijn van watervallen haha). Een busticket geboekt ( 5 dollar  dwars door het hooggebergte, je moet dus wel tegen een beetje slingeren kunnen. Cristian, de buschauffeur was heel vriendelijk en wist precies waar we eruit moesten....een rare bocht ergens in de bergen en hij vermeldde dat we 20 minuten de berg af moesten lopen. Terwijl we uitstapten, kwamen twee locals op ons afgelopen. Eerst dachten we dat ze wat van ons moesten, maar ze kwamen gewoon kennismaken ...beetje vreemd was dit wel, misschien dat er weinig toeristen in dit gebied kwamen. Bleek dat ze een soort parkopzichters waren van een natuurgebied 9 kilometer verderop. 

met de backpack en de rugzak voorop 20 Ecuadoriaanse minuten ( 10 europese) gelopen en we kwamen al bij een hostel die wij herkenden van het affiche in het hostel van Otavala. Gelukkig even doorgelopen, want daar kwamen we 500 meter verder een idyllisch hostel tegen met een Argentijns/Italiaanse eigenaresse . (Pacheco farmhouse). Naast gewone kamers waren er ook twee tiny houses, gelegen aan de rivier. Niet goedkoop, maar aangezien Daphne en ik twee jaar bij elkaar waren de volgende dag leek het mij fantastisch om hier te beginnen. nadat we onze spullen gedropt hadden, gingen we op zoek naar de hotsprings. De eigenaresse vermeldde ons dat die 1 kilometer verder waren en dat we dan het bordje Piscina moesten volgen....vreemd, want dat betekent zwembad. Wat bleek....er zijn hier geen hotsprings in de bergen, maar er wordt kunstmatig warm water opgevangen uit de bergen en dit wordt gepompt in een aantal kleine zwembaden...en waar je natuurlijk voor moet betalen. Zwaar teleurgesteld liepen we terug....heeft Grace ons in de maling genomen? Een gevoel van onbehagen overviel ons en licht achterdochtig gingen we terug naar ons huisje. Daar kregen we 's avonds een simpel, doch heerlijke pasta voorgeschoteld op een sierlijk gedekte tafel met linnen en bloemen uit de natuur. Tot laat in de avond gekletst onder het genot van rode wijn, over van alles met de eigenaresse, haar moeder en haar tante die daar ook verblijven. Een ander koppel bleek daar al drie maanden te werken als vrijwilliger en had ook genoeg te melden. Uitgeput gingen we naar ons huisje terug en vielen in slaap op het meest comfortable bed die we tijdens onze reis hadden meegemaakt. het geruis van de rivier naast ons , was een heerlijk geluid om op in slaap te vallen. 

de volgende morgen werden we wakker en kregen we ontbijt voorgeschoteld...alles zelf gemaakt! Boter, jam, brood en een omelet met kruiden en tomaten uit eigen tuin. Zelfs de koffie kwam bij een boerderij 500 meter verderop vandaan. Daphne liet me later een terras zien die zij ontdekt had, aan de rand van de rivier. Besloten om hier nog een paar dagen te blijven, want hier konden wij wel goed uitrusten. 

Terwijl ik dit aan het schrijven was, wordt de tafel gedekt voor lunch....heerlijke broodjes met gegrilde chorizo worstjes ( Chopan ) en grote stukken gefrituurde aardappel met salade uit eigen tuin. Flesje wijn bij besteld, drink maar 1 glas en dan is de rest voor later :)

deze omgeving schreeuwt om ontdekt te worden, maar Daphne en ik blijven vandaag nog even om het hostel hangen. Zojuist de hangbrug overgelopen en aan de overkant in de rivier een rustig stukje opgezocht waar ik mijn voeten even kan dippen.....eindelijk rust !

wordt vervolgd