PalomiNO! willen we dit?

7 augustus 2017 - Cartagena De Indias (Distrito Turístico Y Cultural), Colombia

 Cartagena was verbazingwekkend gezellig. Natuurlijk toeristisch, overal hoedenverkopers en mensen die je aanspreken om hun waar te verkopen ( gewoon strak doorlopen en geen aandacht geven), maar dit werd ruimschoots goed gemaakt door de Cuba achtige straatjes die je hebt in het ene gedeelte van deze stad. Vooral het plein rond de Iglesia de la Trinidad was mega gezellig en vooral veilig. Je kan hier eten voor 6000 pesos per persoon ( kip en patat ) in de zijstraat of keuze maken uit de kraampjes met streetfood op het pleintje. Deze zijn wel duurder, maar leuk om te proberen. Continue zijn hier optredens van straatmuzikanten of bv breakdance groepen. 

Overdag is deze stad veel te warm om rond te lopen....desondanks zie je een hoop malloten nog steeds in de straten zwalken, de zogenaamde Ole Ole paella toeristen. 

Daphne had een beter idee...." zullen we een zwembad opzoeken?". Even checken op internet en al gauw een heel gaaf rooftop zwembad gevonden die 360 graden over de stad uitkijkt....alleen beetje duur. 40 euro per persoon , maar dan had je wel gratis eten en drinken de hele dag....mzzzzzz, geen zin in. Dan maar even verder speuren....heeey, Hilton Hotel in het nieuwe gedeelte waar allerlei torenflats verrezen aan de caribische kust. Puik zwembadje met barretje in het water en watervallen, met uitzicht over zee. Taxi genomen vanuit centrum ( 6000 pesos) ,bij de voorkant naar binnengelopen en direct door via rechterkant naar het zwembadgedeelte. Het was net monopoly...." ga door naar start , zonder te betalen" 

Heerlijk een dagje in het zwembad gelegen op zijn "dutch" , eigen drankjes en chips mee....das pas genieten :)

We wilden graag naar Palomino, omdat het door backpackers stond aangeschreven als zo lekker on ontdekt, surf/reggae vibe en weinig toerisme. Iets te laat vertrokken uit Cartagena, want we kwamen erachter dat de busterminal 30 minuten verwijderd was van de binnenstad. Over logistiek gesproken....

Taxi kost 20000 pesos, maar je kan afdingen naar 17/18 als je daar de zin en tijd voor hebt. Aangekomen op de busterminal ( pas rond 11 uur) gelijk doorgelopen naar Brasilia busline. Tickets gekocht naar Santa Marta en daar vroeg ze 66.000 voor. Zelfs daar kan je afdingen, want ik keek haar lief aan met mijn Don Juan ogen en de pesos vlogen eraf. Katsjieng, 50.000. De busreis was comfortabel, maar lang. Overstap in Santa Marta duurde niet lang . Wellicht had ik bij dezelfde busmaatschappij een ticket naar Palomino kunnen kopen, aangezien deze ook de vervolgrit deed. Geen zin om af te dingen, dus de volle 25.000 betaald naar Palomino. Er is geen officiële stop daar, dus let goed op waar je eruit moet. Gelukkig moesten er meer mensen uit, dus werden we tijdig gewaarschuwd. De busreis duurde meer dan 8 uur, we kwamen in donker aan...en het regende. Daar sta je dan, met je zware backpack in het donker op de drukke straat in de middle of nowhere ...oja, en we hadden ook nog niets geboekt qua overnachting, want dat zouden we " daar wel even regelen".

Daphne bleef bij de tassen en ik ging met mijn hoofdlamp op,  op zoek naar een veilig en droog onderkomen. Locals verwezen me naar een donker ongeplaveid weggetje die vol met kuilen zat en natuurlijk zaten deze vol met water vanwege de regen. foeragerend in het donker kwam ik al gauw bij een best gezellig stukje waar een restaurantje zat en daar tegenover was een bar met harde salsa muziek. Daar vroeg ik of hier overnachting mogelijk was, aangezien ik niet wist wat er zich in het donker daarachter bevond. Een vriendelijke dame verzocht me om mee te lopen en via de zijkant en een trap kwamen we bij een redelijk nieuw hostel. Zag er netjes uit en de prijs was heel laag....40.000 per nacht voor een privé kamer met gezamenlijk gebruik van douche en toilet. De harde muziek zou ophouden rond 10 uur, want dan was er iets met de elektriciteit aan de hand meldde ze. ( tjsah...rimboe , dacht ik)

Daphne opgehaald en onze spullen er neergezet, daarna gelijk naar beneden voor hapje eten en drankje. Daphne had me 1 belofte gedaan...als we in Palomino zijn, mocht ik een rum/cola...of twee :) En wat bleek, ze maakten daar verse pizza ! Heerlijk opgegeten en vervolgens aan de overkant bij de bar aan de Mojito's...was nl. happy hour. Dit begon goed ! Althans...dat dachten we...

want nadat we vermoeid van de reis afscheid namen van het personeel en de vers ontmoette salsa leraar , kwamen we erachter dat de muziek wel stopte beneden, maar niet in de straat. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar je trilde gewoon je bed uit. 

de volgende dag gelijk op zoek naar een ander onderkomen. Wat blijkt....dat kleine straatje in het donker is eigenlijk een hele lange weg vol met hostels richting het strand. keuze volop, alleen overal backpackers ...en ze spreken allemaal Nederlands!!!!! Het zo rustig aangeprezen Palomino is een overstelpt oord met allemaal toeristen, druk rondrijdende brommertjes met locals en overal verrijzen de hostels als paddestoelen uit de grond. doorgelopen naar strand en dit was ook al mega druk. Wel een rustig hostel in een zijweg gevonden, dus we wilden het nog even een kans geven....we waren op zoek naar een rustige plek voor minimaal een maand en dat kan je niet bepalen binnen 1 dag. Helaas had het nieuwe hostel niet gelijk de volgende dag plaats, dus we moesten nog even iets anders verzinnen. Na overleg besloten om voor de goedkope optie te kiezen, blijven in het 1ste hostel en het lawaai even voor lief nemen. Boodschappen gedaan en lekker gezond zelf koken, dat was tijdje geleden....Samen met daphne bezig in de open keuken , komt er een colombiaan aan de gezamenlijke keukentafel zitten en begint te praten met  Daphne...wat we allemaal gedaan hadden vandaag etc.....vervolgens speelt hij met zijn telefoon en flitst hij opeens richting onze kamer , waarvan de deur openstaat. Dit is natuurlijk bijzonder vreemd, foto's maken , dus ik liep richting de deur. Hij staat snel op en zit te wijzen naar het licht....dat het uitmoet, net zoals in zijn kamer. Bleek dat hij mij probeerde af te leiden, want een handlanger zat in de tegenovergestelde kamer te wachten totdat ik misschien het licht zou hebben uitgedaan of dat we waren gaan eten. Zei in het Spaans dat ik hem in de gaten had en ook daphne maakte met haar vinger bij haar oog duidelijk dat ze hem ook in de smiezen hield. Hij gedroeg zich op dat moment erg agressief en geïrriteerd , maar had wel door dat ik hem zo over het balkon kon kieperen als hij niet gauw wegging. Hij liep nog even naar de douches die naast onze kamers waren, ging vervolgens niet douchen, liep weer naar zijn eigen kamer en ging vervolgens toch douchen met de limoenen die hij net driftig in de keuken voor de ogen van Daphne had lopen hakken...waarschijnlijk een limoen fetish ofzo. :)

 Ik keek Daphne aan en we dachten hetzelfde....we gaan hier zsm weg, want het is hier niet veilig. De kamerdeuren werden nl. alleen maar bij elkaar gehouden door een minislotje, welke door twee oogjes heenging die je er zo uit kon trekken. Daarnaast was het ook heel gemakkelijk om via het platte dak door het raam naar binnen te komen. Snel de backpacks ingepakt en in het donker door het beruchte straatje met de plassen de weg ingeslagen naar het hostel waar we morgen zouden verblijven....wellicht konden we daar de spullen tijdelijk neerzetten en naar een oplossing zoeken. We werden daar vriendelijk ontvangen en kregen te horen dat we daar dezelfde dag al terecht konden, aangezien een reservering niet was komen opdagen. Kopje koffie werd voor ons gezet en de bedden met muskietennetten sliepen heerlijk. Uitgerust werden we wakker en praatten nog even over de rare gebeurtenissen van de vorige dag. Met nieuwe moed de omgeving beetje gaan verkennen en toen we terugkwamen van het strand rond elf uur gaf ik aan dat er geld gepind moest worden...we hadden nog maar 100.000 pesos nl. ( had slimmer geweest als we al wat hadden meegenomen vanuit Santa Marta, maar de bus aansluiting was heel kort, daar had ik even niet op gerekend) 

blijkt dat je in Palomino niet kan pinnen, ze hebben alleen een banca Colombia, maar die accepteerde geen maestro. De enige optie is dan: met een soort privé taxi die daar al klaar staat op de hoofdweg naar de volgende stad rijden voor c.a. 4000 pesos enkele reis. Aangezien het zo goedkoop was, dacht ik...ach, kort stukkie....nope...half uur in taxi! En ik had geen telefoon bij me, dus kon daphne niet waarschuwen dat ik ff weg was....want zij ging zich zorgen maken na een uurtje. Maarja...toen was ik al in dat andere stadje....waar de pinautomaat het ook niet deed!

gelukkig was er ook een nieuw zeelandse dame in de taxi meegekomen die ook moest pinnen en die wist dat er nog 1 was....yup, maar wel 1 met een wachtrij van half uur.

Rond 2 uur kwam ik terug en wilde natuurlijk gelijk doorlopen naar het hostel....opeens hoor ik achter mij " Jeroen...JEROEN!!!!!"....was het Daphne die zich rot had lopen zoeken naar mij. Nieuwe afspraken gemaakt dat we voortaan onze telefoons bij ons houden en melden hoe en waar we gaan...in colombia zeer aan te raden, want dingen lopen hier nooit zoals gepland.

in de middag lekker naar een zwembad van een populair hostel gegaan en daar wezen zwemmen....natuurlijk zonder er gast te zijn, want dat is de sport voor ons haha. Ook even op het strand geweest bij een strandtentje en daar wat gedronken...had Daphne haar gehaakte topje daar laten liggen. Ze was al bang dat haar topje weg was, maar ik ging toch even kijken. Op onze stoel lag hij niet meer, dus vragen bij de bar. Zegt de medewerker " it's complicated" en kijkt me schapig aan. Ik kijk beetje strak terug en zeg in het spaans dat het niet zo gecompliceerd is...hij heeft hem gevonden of niet. De jongen geeft aan dat hij hem niet gevonden heeft, dus ik loop naar de andere bar.....deze heeft hem ook niet gevonden. Vervolgens loop ik nog 1 keer voor de zekerheid langs onze stoel en ja hoor: hij hangt netjes over het randje opgevouwen.....maar niet zoals Daphne hem normaal neer zou leggen.

vol verbazing loop ik met het topje naar Daphne toe en terwijl ik aan de ene kant blij ben , voel ik ook een groot gevoel van onvree.

in de taxi had ik met de nieuw zeelandse gedeeld dat we op zoek waren naar onderkomen voor minimaal een maand en zij vermeldde dat zij wel iets wist....het huis waar zij verbleef met haar vriend uit Colombia had meerdere kamers met eigen keuken en douche en was mega goedkoop....500.000 per maand ( 140 euro). Eerst vond ik dit een fantastisch voorstel, want dan konden we aardig wat geld opzij houden voor de rest van de reis. Haar vriend (usher lookalike) werkt in het hostel met dat leuke zwembad waar we die middag in plonste en hij kon wel even bellen met de eigenaar of dit mogelijk was. Het grappige is, dat naarmate je langer in spaanstalige landen verblijft, je ook makkelijker de snelle zinnen kan ontleden. Want het gesprek met de eigenaar ging eerst helemaal niet over ons, maar dat hij zijn huur niet kon betalen en hij vroeg uitstel. Daarna vroeg hij of er ruimte voor ons was etc. De vrouw van de eigenaar moest dit nog even opnemen met haar man, dus ik zou het een uur later horen. Dit hele gebeuren deed gewoon niet prettig aan en ik ging in conclaaf met daphne. WILLEN WE DIT?

Daphne had het net zoals ik, helemaal gehad met Palomino....het geschreeuw in de nacht, keiharde muziek tot 6 uur in de ochtend en geen een rustig stukje. Daarnaast de rare locals die gewoon niet te vertrouwen zijn ( je merkt dat ze onderling contact hebben met elkaar over nieuwe mensen....loop dus niet met je dure spullen opzichtig over straat, zelfs als je in een hostel zit is het niet wijs om openlijk dit te laten zien).

De volgende dag bus teruggepakt naar Cartagena, een maand eerder dan gedacht. Hier zitten we nu in ons vertrouwde hostel...airco, rustig en toch midden in de stad.

wij zijn na 5 weken klaar met de mentaliteit in zuid amerika. We begrijpen gewoon niet wat mensen hier in aantrekt, over het algemeen zijn de locals er alleen maar op uit om je af te zetten. Soms prachtige natuur, maar daar moet je ook voor betalen ( in Nederland kan je gewoon gratis naar Meijendel...ook een prachtig natuurgebied )

daphne wist het goed te omschrijven: toeristen compenseren de nare trekjes van een land door er iets aparts te gaan doen zoals tubing ( met een band rivier af tot aan de zee...yoepie). Wij zijn niet de standaard backpacker die van highlight naar highlight wil gaan binnen een zo kort mogelijke tijd....we zijn op zoek naar de juiste vibe en die ligt niet in zuid amerika.

Hier , in Cartagena zijn we nu aan het nadenken over een nieuwe episode.

en dat.....horen jullie wel zodra het voor ons ook weer wat rustiger is geworden :)

1 Reactie

  1. Laura Maarten:
    11 augustus 2017
    Geraden
    MIAMI
    GOEDE REIS
    LIEFS UIT WIERINGERWAARD
    KNUFFEL VAN SMONKIE